Een Belgische Nederlander

Ik kwam op 10 februari 1966 in Den Haag ter wereld uit Belgische ouders. Hollands pragmatisme gepaard aan een Bourgondische inslag maken mij een aanpakker met stijl. Ik draag mijn jurkjes met opgestroopte mouwen. En ook in mijn taalgebruik eet ik graag van twee walletjes. Mijn teksten zijn ‘kloek en parelend’ als versgetapt bier.

 

Van dierenarts tot schrijver

Na mijn studie diergeneeskunde en een jaar praktijk, ging ik werken bij de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde. Ik schreef artikelen en groeide uit tot communicatiemanager. Vervolgens werkte ik vijftien jaar bij het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. De rode draad in mijn loopbaan was het schrijven van ‘nuttige teksten’. Omdat ik schrijven zo leuk vind, heb ik Espritdeleu opgericht. Nu schrijf ik wat ik wil, wanneer ik maar wil.

 

Moeder van twee kinderen

Simone en Sieger van 22 en 19 jaar oud maken me blij en gelukkig. Het was een gezellige tijd toen de kinderen klein waren, maar ik heb toen ook veel gewerkt. Het was hollen en vliegen. Nu ik meer tijd heb, geniet ik vooral mee van hun eigen vliegoefeningen. Boeiend om mee te maken, hoe ze hun eigen weg vinden.

 

Gelukkig getrouwd met Marc

Ruim zes jaar geleden gaf ik het jawoord aan Marc van den Hoop. Ik heb er nog geen dag spijt van. We stimuleren elkaars persoonlijke ontwikkeling en hebben elk ons eigen bedrijf aan huis. Dat is handig, want we ondernemen ook veel samen. Werken en leven zijn niet langer twee werelden. We proberen onze tijd van leven bewust en ontspannen te besteden.

 

Gepassioneerd amazone

Dolblij ben ik met mijn paard Gandalf. De huis-tuin-en-keuken-vos heeft de eerste vijf jaar van zijn leven in een natuurgebied doorgebracht. Ik heb hem zelf beleerd; een onvergetelijke ervaring. Net als zijn naamgenoot in Lord of the Rings, is hij een wijze mensenvriend: betrouwbaar, gevoelig en bereidwillig. Gelukkig heeft hij ook een paardenmaatje, zijn halfbroer UP (spreek uit: "Joepie!")

 

Groene vingers

Naast dieren mogen planten zich verheugen in mijn liefdevolle aandacht. Mijn tuin is een woekerende bron van vreugde. Het liefst zaai en stek ik zelf. Ik maak daarbij graag vuile handen. De planten hoeven zich niet aan de tegels te houden; waar ze opkomen zijn ze welkom. Behalve mos in het gras. Misschien staat deze passie voor groen wel symbool voor mijn levenshouding: laat al wat leeft, groeien en bloeien.

 

Gek op eikels

Van kleins af aan ben ik gefascineerd door menselijk gedrag, vooral onderling. Hoe irrationeler de mens omgaat met de ander, hoe interessanter. In mijn spannende zoektocht naar de betekenis van heftige emoties als angst, boosheid en verdriet – naast blijdschap – heb ik ontdekt dat het meest te leren valt van vervelende mensen. Eikels die je raken, dagen je uit om innerlijk op zoek te gaan naar een passende respons. Oeroude verhalen bieden hiervoor sinds mensenheugenis inspiratie.